Sezon başından beri gitmek istediğim yeni bir tiyatro oyunu vardı: Evlat. Başta Onur Saylak olmak üzere Sezin Akbaşoğulları ve Şükran Ovalı gibi isimleri sahnede görmeyi iple çekiyordum, ki dürüst olmam gerekirse bu aralar kötü tiyatro deneyimlerimden biraz hüsrana uğramış durumdayım. Ama en nihayetinde, “Evlat” çok sevdiğim bir dostumun doğum günü hediyesi 🎁 oldu bana.
Kesinlikle tavsiye edeceğim oyun, 110 dakika ve tek perdeden oluşuyor; buna rağmen bence su gibi akıyor. Boşanan bir çiftin, varoluşsal krizler yaşayan ve aslında yaşamak için anlam bulamayan 17 yaşındaki oğlunun etrafında geçen hikaye, o kadar gerçekçi aktarılmıştı ki, bazı sahnelerde içimi gerçekten fenalıklar bastı.😱 Duygunun seyirciye geçmesinde ve oyunun gerçekçi hissettirmesinde (sonunda tabii ki ağladım) bence “evladı oynayan çocuğun” payı çok büyüktü. Ara ara, “ya bu çocuk aşırı iyi değil mi” diye arkadaşlarıma fısıldadım hatta. Fısıldamakla yetinmedim, eve geldim anneme anlattım. “Cem Yiğit Üzümoğlu diye bir çocukmuş, bence çok meşhur olur o çocuk” dememle beraber, annem zaten o çocuğu televizyondaki başka bir diziden de hatırladığını, bir hayli beğendiğini vs söyledi.
Fakat bir başladık mı, evren durmuyor😊 2 gün geçmedi ki, müthiş yetenek avcısı kimliğimle keşfettiğim (!) Cem Yiğit Üzümoğlu’nun Netflix’in yeni yapımı “Rise of Ottomans” daki Fatih Sultan Mehmet olduğunu da öğrenmiş oldum. Diziyi daha 1 bölüm izledim yorum yapamam, ama 2017’de Afife Jale Tiyatro Ödülleri’nde yılın en başarılı genç kuşak sanatçısı seçilen Cem Yiğit Üzümoğlu’na dair yorumum net. 👍 ~e
